ความหมายของคำว่า ' ขัดเคือง '

ขัดแค้น
ก. โกรธเจ็บใจอยู่ไม่หาย.
ขัดจังหวะ
ก. แทรกเข้ามาในระหว่างร้องรํา; ขวางเข้ามาเพื่อไม่ให้ทําหรือพูดได้สะดวก.
ขัดใจ
ก. โกรธเพราะทําไม่ถูกใจ, ไม่ยอมให้ทําตามใจ.
ขัดดอก
(โบ) ก. ส่งลูกหรือเมียให้รับใช้แทนส่งดอกเบี้ย.
ขัดตะหมาด
(ปาก) ว. เรียกท่านั่งคู้เข่าทั้ง ๒ ข้างให้แบะลงที่พื้น แล้วเอาขาไขว้กันทับฝ่าเท้า ว่า นั่งขัดตะหมาด.
ขัดตา
ก. ดูไม่ถูกตา, ดูไม่เหมาะตา, ขัดนัยน์ตา ขัดลูกตา หรือขัดลูกหูลูกตา ก็ว่า.
ขัดตาทัพ
ก. ยกทัพไปตั้งชั่วคราว กันไม่ให้ข้าศึกรุกลํ้าเข้ามา; (ปาก)แก้ไขไปพลาง ๆ ก่อน.